சாங் உண்மையில்
அந்த தேவதையின் அருமை மகன். தன்னுடைய பறக்கும்
குதிரையில் ஏறிக்கொண்டார் . அவருடைய மனைவிக்கு அவர் பயணம் செய்ய ஒரு அருமையான பல்லக்கு
தயாரானது. அவர்கள் அவர்களை காக்கும் தேவதையை
சந்திக்க மலையின் மீது ஏறி சென்றனர் .
பிறகு மாலையில் அவர்கள் திரும்பி வந்து சர்வீயின் மகனை
சந்தித்தனர் .
சிறிது நாட்களுக்குப் பிறகு சர்வீயின் மகன் சொந்த ஊருக்கு
திரும்பிய போது அவருக்கு ஏராளமான பொருள்களை கொடுத்து, அனுப்பி வைத்தனர் . அதில் எண்பது சவரன் நகையும்
, ஒரு தொப்பியும் இருந்தது. அதை கொடுக்கும்
போது சாங் சர்வீயின் மகனிடம் “ உங்களுக்கு
எப்பொழுது பணம் வேண்டும் என்றாலும் உங்கள் நகரில் உள்ள வாங்கின் மருத்துவமனைக்கு சென்று
இந்த தொப்பியை காண்பித்து , தங்களுக்கு வேண்டிய பணத்தை பெற்றுக் கொள்ளலாம். என்று கூறினார்.
இதன் பிறகு அவரை இங்கு அழைத்து வந்த இடையர் சிறுவன்
சர்வீயின் மகனை திரும்ப அழைத்துச் சென்றார் .
இங்கு நடந்தவற்றை சர்வேயின் மகன் கூறும் போது , எல்லோரும்
சாங் ஒரு மகான் , அல்லது சர்வீயின் மகன் ஒரு கற்பனையான கதையை கூறுகிறார் என்று நினைத்தனர். இதனிடையில் சாங் கொடுத்த பணம் சர்வீ இன் மகன் செலவிற்கு
ஆறு வருடங்கள் வரை நீடித்தது. அது முடிந்தவுடன்
சர்வீயின் மகன் அந்த ஊரில் இருந்த வாங்கின் மருந்து கடைக்கு சென்றார் . அங்கு இருந்த
கடையின் சொந்தக்காரர் வாங் இவர் கையில் இருந்த தொப்பியை உற்றுப் பார்த்தார். அப்பொழுது அங்கு வந்த விங்கின் மகள் , “இந்த தொப்பியை
நான் சாங்கிற்காக தயார் செய்து கொடுத்தேன் . இதன் உள்ளே ஒரு சிவப்பு நாடா இருக்கிறதா
என்று பாருங்கள்” என்று தன் தந்தையிடம் கூறினார்
. அப்படி பார்த்த போது உண்மையில் அதில் உள்ளே ஒரு சிவப்பு நாடா இருந்தது தெரிந்தது
. அதை பார்த்தவுடன் வாங்கும் 10 லட்சம் மதிப்புள்ள பொருட்களை சர்வீ இன் மகனிடம் கொடுத்தார்
. அதை எடுத்துக் கொண்டு சர்வீயின் மகன் சாங்கை
தேடிக் கொண்டு சென்றார் . ஆனால் அவரை எங்கும் காண முடியவில்லை . உடனே எல்லோரும் சாங்
உண்மையிலேயே ஒரு பெரிய முனிவரும் ஞானியும் என்று முடிவு செய்தனர்.
பாகம் நான்கு முடிந்தது
இது ஒரு சீன பழங்கதையை தழுவி எழுதப்பட்டது
No comments:
Post a Comment