குதிரை குட்டிகளை வியப்புடன் பார்த்த அந்த மூன்றாவது மகனிடம் “ நாங்கள் உண்மையில் குதிரை குட்டிகள் இல்லை. நீ மணக்க போகும் இளவரசியின் சகோதரர்கள். நீ மன்னரிடம் நாங்கள் என்ன சாப்பிட்டோம் , என்ன குடித்தோம், என்று கூறினால் அவர் இளவரசியை உனக்கு மணமுடித்து வைப்பார். அந்த மணவிழாவில், நீ நாங்கள் என்ன சாப்பிட்டோம் என்ன குடித்தோம் என்று மன்னரிடம் கூறும் போது எங்களை பிடித்த இந்த சாபம் நீங்கி” நாங்கள் எங்கள் சுய உருவை பெற்று திரும்பவும் இளவரசர்களாக வலம் வரலாம். நீ எங்களை இந்த கத்தியால் கொன்றவுடன் எங்கள் சாபம் நீங்கி நாங்கள் திரும்பவும் எங்கள் சுய உருவை பெறுவோம்.” என்று கூறின . இதற்கு சம்மதித்த மூன்றாவது மகன் , அந்த குதிரை குட்டிகளின் ஒன்றின் மேல் சவாரி செய்து அரண்மனையை அடைவதற்கு முன் ஒரு பெரிய நதியை கண்டனர் . அந்த நதியின் பாலத்தைக் கடந்து அவர்கள் ஒரு சர்ச்சை அடைந்தனர் . சர்ச்சுக்குள் நுழைந்தவுடன் அவர்கள் அங்கு இருந்த ரொட்டியையும், மதுவையும் அருந்தினர். மூன்றாவது மகனும் அவர்கள் உண்ட ரொட்டியையும் மதுவையும் தன் கையில் எடுத்துக் கொண்டார். அவர்கள் திரும்பி வந்த வேகத்தில் அந்த வழியில் நின்று கொண்டிருந்த மூதாட்டி கத்திக்கூப்பிடுவதை கண்டுகொள்ள கூட மூன்றாவது மகனுக்கு சந்தர்ப்பம் கிடைக்கவில்லை . அந்த கிழவி இவர்கள் சாபம் முடியக்கூடாது என்பதற்காகவே படைக்கப்பட்டவள். அரண்மனைக்கு சென்றவுடன் மன்னரிடம் மூன்றாவது மகன் , இவர்கள் சாப்பிட்ட ரொட்டித் துண்டையும் மதுவையும் காண்பித்தவுடன், மன்னர் மனம் மகிழ்ந்து அவரை அந்த குதிரை குட்டிகளை வாளால் வெட்ட அனுமதித்தார் . வெட்டியவுடன் , அவர்கள் தம் பழைய உருவான ராஜகுமாரர்களாக மாறினர் . பெரு மகிழ்ச்சி அடைந்த மன்னர், தன் மகளை அவனுக்கு மணமுடித்துக் கொடுத்ததுடன், ராஜ்ஜியத்தையும் அவனுக்கே கொடுத்தார் . ஏனென்றால் அவருக்குத் தெரியும் தன் ஏழு மகன்களும் அவர்கள் திறமையால் அவரவர்களுக்கு ராஜ்ஜியத்தை உருவாக்கிக் கொள்ளும் திறமை படைத்தவர்கள் என்று .
பகுதி 5 நிறைவடைந்து கதை முடிந்தது.
(இது ஒரு நார்வீஜியன் பழங்கதையை தழுவி எழுதப்பட்டது)
No comments:
Post a Comment