இப்படி ஓடிக்களைத்த மூத்த மகன் ஒரு பெரிய பாறையின் இடுக்கில் ஒரு மூதாட்டி அமர்ந்து நூல் நூற்றுக் கொண்டிருப்பதை கண்டார் . அந்த மூதாட்டி அந்த மூத்த மகனை அருகில் அழைத்து “சிறிது நேரம் ஓய்வு எடுத்துக்கொள் இப்படி மூச்சு முட்ட அதன் பின்னால் நீ ஓட வேண்டிய அவசியம் இல்லை. என் மடியில் தலை வைத்து படுத்துக்கொள். உன் களைப்பு தீர நான் உன் தலையை கோதி விடுகிறேன்.” என்று அன்புடன் கூறினார். மூத்த மகனும் மிகவும் களைப்பாக இருந்ததால் அங்கேயே அமர்ந்து விட்டார். அவருக்கு அந்த குதிரை குட்டிகள் எங்கே சென்றன , என்ன சாப்பிட்டன , என்பதை பற்றி எதுவும் தெரியவில்லை. அதனால் அந்த மூதாட்டி இடம் “ என்னால் அந்த குதிரை குட்டிகள் என்ன சாப்பிட்டன , என்ன அருந்தின , என்று கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. ஆகவே நான் அரண்மனைக்கு திரும்பச் செல்லாமல் என் வீட்டிற்கு சென்று விடுகிறேன் “ என்று கூறினார். அதற்கு அந்த மூதாட்டி “ பொழுது சாய்ந்த உடன் அவைகள் இந்த வழியாகத்தான் அரண்மனைக்கு திரும்பும் . அப்பொழுது நீயும் அவைகளுடன் அரண்மனைக்கு சென்று விடு” என்று கூறினார் . அதற்கு அந்த மூத்த மகன் “ மன்னர் என்னிடம் இவை என்ன சாப்பிட்டன, என்ன குடித்தனர் , என்று கேட்டால் நான் என்ன செய்வேன்” என்று கேட்டார் . அதற்கு அந்த மூதாட்டி ஒரு பாட்டிலில் தண்ணீரும், சில பாசி கள் இருந்த உணவையும் கொடுத்து , மன்னரிடம் இதை தான் அவை உண்டன என்று சொல்லி கொடுத்துவிடு. அவர் நம்புவார்” என்று கூறினார். அவர் கூறியபடியே மூத்த மகனும் அரண்மனைக்குத் திரும்பி மன்னரிடம் கூறியவுடன் மன்னருக்கு இவர் கூறிய பொய் புரிந்து விட்டது . அதற்கு உண்டான கடுமையான தண்டனையை அவனுக்கு கொடுத்து விட்டு, வீட்டிற்கு அனுப்பி விட்டார்
பகுதி இரண்டு நிறைவடைந்தது.
(இது ஒரு நார்வீஜியன் பழங் கதையை தழுவி எழுதப்பட்டது .
No comments:
Post a Comment